Mijn inspiratie
werken met klei is een heel directe methode, met je handen in de aarde, nauw verbonden met het maken.
Door mijn werk in de zorg sta ik dicht bij mijn cliënten en zie in hun gezichten de rimpels als sporen van het leven, van een “geleefd” leven.
De levenservaring, wijsheid, rust of kwetsbaarheid, die op hun gezicht te lezen is, ontroert mij zodanig, dat ik dat wil verbeelden.
Die fascinatie voor het menselijk portret met zijn karakter wil ik vangen in klei.
Tijdens het boetseren ervaar ik nog duidelijker hun wezen en wordt het werk “als vanzelf” groter en groter, omdat hun boeiende karakter zo groot is.
Door de vele reizen haal ik ook nieuwe inspiratie. De verschillende bevolkingen met hun daarbijbehroende cultuur, hun uitdrukking op de gezichten, de natuur en architectuur. In de mensen zie ik het land.
De beelden zijn sporen van mijn reizen. Reizen is een werkelijke passie en ik zie de wereld als een groot cultureel paradijs, waar wij ons ontmoeten zonder grenzen.